Nagrywarki, mimo iż nie są w tej chwili tak kosztownym elementem zestawu komputerowego, w zastosowaniach biurowych wykorzystywane są raczej sporadycznie. Barierą jest rozwiązanie problemu nagrywania płyt przez wielu użytkowników bez inwestowania w wyposażenie każdego stanowiska w osobną nagrywarkę. A roziązanie jest banalnie proste – wystarczy skorzystać z klasycznego rozwiązania serwerowego. Podobnie jak serwery plików, drukarek i innych usług, w prosty i tani sposób da się uruchomić serwer nagrywarki. Zalety takiego rozwiązania są oczywiste. Oprócz obniżenia kosztów administrator może centralnie zarządzać i monitorować ilość wypalanych płyt.

Inną zaletą takiego rozwiązania jest możliwość udostępniania nagrywarki dla kilku osób, np. w sieci osiedlowej. Jedynym warunkiem jest w miarę szybkie łącze – przesłanie obrazu przez sieć jest jednak czasochłonne. Serwer ma możliwość zarządzania kontami użytkowników i może pracować w dwóch trybach: anonimowym – pozawala na nagrywanie płyt bez autoryzowania użytkowników. Zapisuje jedynie informację o komputerze – kliencie i użytkowniku aktualnie pracującym na Windowsach. Drugi tryb pozwala na wprowadzenie hasła dostępu. Dzięki temu możliwość korzystania z nagrywarki mają jedynie określeni użytkownicy.

Do postawienia serwera nagrywarki nadaje się starszy komputer z nagrywarką i systemem operacyjnym Linuks. W wersji testowej wykorzystany był komputer klasy Pentium 166, 128 MB RAM oraz 20 GB dysk twardy. Oczywiście im szybsze kontrolery dysków uda się nam wygospodarować do serwera – tym lepiej. Natomiast udostępnianie nagrywarki w sieci posłuży pakietem webCDwriter, który umożliwia pracę nagrywarki w trybie klient-serwer.